Na de Mythe
Het beeld werd gemaakt door Hanneke de Munck van een kersenboom uit Friesland, 100 cm hoog; Het Gezin.
De schrijn heeft Jan van Schaik gemaakt van gevlochten wilgentakken, hij is 120 x 90 x1 90 cm hoog en krijgt vleugels en een
predella met water/aarde waar de wortels in zullen gaan groeien en een bovenbouw van uitlopende groeiende takken.
De totale hoogte wordt ca. 3 meter.
Jan van Schaik: Een gezin is zoiets prachtigs om mee te maken; om in de kinderen de levenskracht te zien
ontwikkelen…..
Het beeld van de kersenboom dat Hanneke wil maken moet over zijn eigen gezin gaan:
De vader draagt het jongste kind op zijn arm en de moeder houdt de kleuter vast die de wereld in wil stappen. In het ontwerp zit veel beweging. We vinden dat de boomstam goed geschikt is voor het
beeld; dat 100 cm hoog wordt. De schrijn van gevlochten wilgentakken wordt een vroeggotische vorm en krijgt vleugels en een predella met aarde waar de wortels in zullen gaan groeien en een
bovenbouw van uitlopende groeiende takken.
Het wordt de wereldboom Ygrazil uit de Edda.
Hanneke zou ook nog graag de eekhoorn willen maken die in die boom woont.
Hanneke de Munck: Een altaarstuk
opgedragen aan het gezin vat ik breed op: het gezin van de mensheid, met zorg en aandacht voor elkaar. Verbondenheid is ons gezamenlijke thema. Dat het beeld in deze beperkte ruimte staat
zal wat benauwend werken, echter de beschutting is noodzakelijk voor het gezinsleven. De beweeglijkheid van het beeld werkt heel goed samen met de boog van de koepel en de
groeiende takken.
Opmerkingen van Jan van Schaik over Na de Mythe:
Ik maak samen met Hanneke een beeld.
Zij heeft een kersenboom
Ik de wilg.
Zij pikt feilloos mijn thema op.
Ik ben ontroerd door het beeld wat ze maakt
Een gezin.
Vader, moeder, zoon, zoon.
Daar mag ik een schrijn voor maken.
Vlechten, levende staken tot een onderkomen laten uitgroeien.
Als beschermende handen rondom de vier figuren.
Een idylle?
Zo lijkt het
Zo is het niet.
Wat van een afstand mooi lijkt
Is wreed van dichtbij
Maar ook het omgekeerde is waar.
Want van grote afstand
Is er geen goed of lelijk
Zijn het processen van verandering
Groei en verval zijn onlosmakelijk met elkaar verbonden
Gaan organisch in elkaar over.
In ons gezin kwamen twee kinderen
Die niet meer bij hun moeder konden woonden
Groot verdriet aan de ene kant
Toenemend geluk aan onze kant.
Een van de twee balanceerde na zijn geboorte maanden
Op het randje van leven en dood
Nu leeft hij en is een bron van blijdschap
Gaande weg blijkt hem een geestelijke beperking te zijn overkomen
Elke kleine stap vieren we als een grote vooruitgang.
Voorbij de mythe
We leven het echte leven
De sokkel van ons beeld
is een beeld op zichzelf
Water en Wortels
In een donker verbrand blok
De onderwereld
De bovenwereld is de huif, de schrijn
Het hout leeft het draagt blad.
In deze groene long
Staat het gezin
Gekwetst en gedeukt
Scheuren in het hout
Vol levenskracht
Beeld het innige verbondenheid uit
De vrouw geeft het oudste kind al vrijheid
Hij mag zelfstandig zijn stappen te zetten.
De man draagt de jongste.
Wanneer zal hij zelf gaan lopen?
De toekomst is uiterst onzeker
We leven nu.
Voelen ons een
Lente
De schrijn is gevlochten van traditioneel verbouwde wilgenteen
In de lente zetten mandenvlechters bossen teen met de voeten in het water
Als de bladvorming goed op gang gekomen is.
Komt het moment om ze te schillen
Zo wordt witte teen verkregen.
Dat kun je zien als een wedergeboorte
Zomer
Het beeld zal groeien zolang het water heeft,
Gaat het na de expositie de tocht naar Hannekes atelier overleven?
Kunnen we de zomer doorkomen met de tenen drijvend in het IJ?
Zodat de schrijn door kan blijven groeien?
Herfst
Uiteindelijk zullen we het beeld oogsten
En in de winter op slaan in het droge atelier
Dan sterven de tenen
En krijgt het beeld zijn voltooiing
Met een pruik van eenjarig lot
en
Bossen harig verdroogde wortels aan de voeten van de tenen.